ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΟΙΝΟΝ

«Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει…» θα ψαλεί στους Ορθόδοξους ναούς μας τις πρώτες πρωινές ώρες της μεγάλης εορτής χωρίς δυστυχώς την παρουσία πιστών. Εμείς ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι καλούμαστε να συμμετάσχουμε στο μυστήριο με καθαρή καρδιά, έτοιμη να δεχτεί το Θείο βρέφος, να εορτάσουμε Ορθόδοξα το μεγάλο Θαύμα, να αναβαπτιστούμε  ως πρόσωπα και ως κοινότητα προσώπων. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και προσφοράς.  Η δημοτική παράταξη «Λαρισαίων Κοινόν» πιστεύει ότι ο ταυτοτικός κοινοτισμός είναι η μεγάλη διέξοδος στα πολλά προβλήματα των καιρών μας και η Ενορία είναι ένα από τα αυθεντικά κοινοτικά στοιχεία που ακόμα υφίστανται. Η μετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας συνιστά «ψυχής ιατρείο» και η Ορθοδοξία δομικό στοιχείο της Ελληνικής ταυτότητας και συνδετικό ιστό της κοινότητας.

Αυτές τις γιορτινές ημέρες λοιπόν  ας βοηθήσουμε με όποιο τρόπο και από όποια θέση  μπορεί ο καθένας  τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρά προσωπικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

Ας προσφέρουμε κάτι από το υστέρημα μας, κάνοντας την αλληλεγγύη δύναμη της κοινωνίας μας.

Με αυτές τις σκέψεις η δημοτική παράταξη «ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΟΙΝΟΝ» εύχεται στις Λαρισαίες και Λαρισαίους «Καλά και Ορθόδοξα Χριστούγεννα» με την ελπίδα ότι η Νέα Χρονιά θα φέρει μαζί της μια καλύτερη πορεία για την πατρίδα μας και μια ελπιδοφόρα προοπτική για τη νεολαία μας.

 

-        -  Ο επικεφαλής -                     - Η Συντονιστική Επιτροπή-

ΣΕ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΟΙΝΟΝ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ!!!

 

Πεδίο «μάχης» η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Λαρισαίων για το Δημοτικό Ραδιόφωνο – Οξείες αντιπαραθέσεις

 22/12/2020 - 22:27

Το θέμα του Δημοτικού Ραδιοφώνου και τα όσα ειπώθηκαν από ραδιοφωνικό παραγωγό του σε εκπομπή, κατά της ΕΛ.ΑΣ, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από την θέση του με απόφαση του δημάρχου, συζητήθηκε στην διαδικτυακή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Λάρισας το βράδυ της Τρίτης, με τους τόνους να ανεβαίνουν ιδιαίτερα ανάμεσα στον δήμαρχο Λαρισαίων κ. Απόστολο Καλογιάννη και τον επικεφαλής της παράταξης «Λαρισαίων Κοινόν» κ. Κώστα Βαϊούλη.

«Το Δημοτικό Ραδιόφωνο της Λάρισας» τόνισε ο δήμαρχος Λαρισαίων: «είναι ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό και προοδευτικό ραδιόφωνο, αλλά  στοχοποιείται από τους ακροδεξιούς κύκλους». Η έκφραση του ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τον κ. Βαϊούλη ο οποίος θεώρησε ότι ο χαρακτηρισμό αφορά αυτόν.

Μάλιστα ο κ. Βαϊούλης προκάλεσε ευθέως τον δήμαρχο να δείξει την άδεια λειτουργίας του ραδιοφώνου διαφωνώντας ξεκάθαρα μαζί του ότι το ραδιόφωνο διαθέτει την απαιτούμενη άδεια. Η απάντηση του δημάρχου ήταν: «Να πάτε στον εισαγγελέα να την βρείτε».

Ωστόσο, ο κ. Καλογιάννης ανέλαβε την ευθύνη της απομάκρυνσης του συγκεκριμένου ραδιοφωνικού παραγωγού από το Δημοτικό Ραδιόφωνο, μετά το ζήτημα που προέκυψε.

Η συζήτηση χαρακτηρίστηκε από έντονη αντιπαράθεση των κ.κ. Καλογιάννη και Βαϊούλη, ο οποίος στην τοποθέτησή του τόνισε ότι: «Το Δημοτικό Ραδιόφωνο αποτελεί προίκα για τον λαρισινό λαό. Υπάρχουν προβλήματα στην οργάνωση και την στελέχωσή του. Νομικά το Δημοτικό Ραδιόφωνο είναι στον …αέρα, θα πρέπει να λυθεί αυτό το θέμα».  Ζήτησε δε: «να γίνει αξιοποίηση όλου του προσωπικού. Ο εκάστοτε δήμαρχος δεν θα πρέπει να το βλέπει σαν δικό του λάφυρο».

Απαντώντας ο κ. Απόστολος Καλογιάννης, επισήμανε ότι: «Το Δημοτικό Ραδιόφωνο δεν λειτουργεί στην παρανομία. Τηρεί όλους τους νόμιμους κανόνες, έχει άδεια λειτουργίας, σήματος και τηρεί τους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Υπάρχει η ανάγκη να αναβαθμιστεί και πρέπει να βρεθεί σε αυτή την κατεύθυνση ένας νομικός τρόπος. Μέσα στο 2021 θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για να μετατραπούν τα Δημοτικά Ραδιόφωνα σε επιχειρήσεις ειδικού σκοπού και έτσι να αναβαθμιστούν».

«Στο αν καταδικάζω αυτά που ακούστηκαν στην εκπομπή της 17ης Δεκεμβρίου», τόνισε ο κ. Καλογιάννης: Θέλω να πω ξεκάθαρα, ότι η ενέργεια μου δεν είχε σχέση με την Ένωση Αστυνομικών ή με τις διαπιστώσεις του κ. Βαϊούλη. Ήταν συγκεκριμένη γιατί το Δ.Ρ. καταξιώθηκε ως δημοκρατικό, προοδευτικό, ελεύθερο ραδιόφωνο, αλλά τηρώντας πάντα τα πλαίσια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να προβάλλει αντιλήψεις που προωθούν ρατσισμό, φασισμό και μισαλλοδοξία».

«Το Δ.Ρ. συνέχισε ο κ. Καλογιάννης, είναι ανεξάρτητο μέσο και όχι κομματικό. Είναι πλουραλιστικό και προοδευτικό. Η Ένωση Συντακτών Θεσσαλίας υπογράμμισε ο κ. δήμαρχος εξέδωσε πριν λίγο ανακοίνωση με ύμνους για το Δημοτικό ραδιόφωνο τονίζοντας ότι  πάντα αυτό λειτουργούσε με βάσει την δημοσιογραφική δεοντολογία.

«Αν το Δ.Ρ. δημιουργήθηκε επί Λαμπρούλη και αν επιβίωσε στη θητεία Τζανακούλη, στην δική μου θητεία έχει την απόλυτη καταξίωση σαν ανεξάρτητο μέσο χωρίς τις παρεμβάσεις του δήμου».

«Έτσι απαντάω σε όσους μιλάνε για ένα …δημαρχιακό ραδιόφωνο», κατέληξε ο κ. Καλογιάννης και πρόσθεσε: «Είμαι βέβαιος ότι οι επικεφαλής των παρατάξεων τοποθετούνται όλοι όπως τοποθετούμαι εγώ τώρα».

Εκφράζονται λοιπόν απόψεις στο ραδιόφωνο. Δεν έχει δημιουργηθεί άλλο θέμα με δημοσιογράφους, όπως και με τον Λαρισαίο δημοσιογράφο που εξέφρασε απόψεις στο προσωπικό του προφίλ στο facebook και όχι μέσα από το μικρόφωνο του ραδιοφώνου. Με ενδιαφέρει τι λέει κάποιος μόνο στον αέρα του ραδιοφώνου. Υπάρχουν ελεύθερες απόψεις. Δεν γίνεται αυτό με επιβολή.ωΥπήρξε σύμβαση άμισθη με τον εθελοντή αυτόν παραγωγό, θεωρώ ότι υπερέβη τα εσκαμμένα, και αναλαμβάνω την ευθύνη για την απόφαση αυτή.

Το Δημοτικό Ραδιόφωνο στοχοποιείται καθαρά από τους ακροδεξιούς κύκλους που εκφράζονται δια του κ. Βαϊούλη στο δημοτικό συμβούλιο. Δίνουμε μάχη οι φορείς και εγώ να στηρίξουμε την ενότητα της πόλης στην κοινή μάχη που έχουμε μπροστά μας λόγω του κορωνοϊού κάποιοι θέλουν να την διαταράξουν, δεν έχω εγώ καμία τέτοια διάθεση. Δεν έδωσα σε κανέναν το δικαίωμα να μιλάει με αυτόν τον τρόπο.

Όσοι έχουν σκοπό να διασπάσουν την κοινωνία με μηνύματα δήθεν εθνικοπατριωτισμού θα με βρουν απέναντι.

Τιμούμε τους εργαζόμενους της ΕΛ.ΑΣ. διαφωνούμε με την πολιτεία που τους χρησιμοποιεί σε ένα πεδίο καταστολής, που δεν θα έπρεπε.

Γαϊτανάκι καταστολής που στήθηκε από την κυβέρνηση και εκεί χρησιμοποιούνται εργαζόμενοι της ΕΛΑΣ. Ο δήμος έδειξε έμπρακτα την στήριξη στην ΕΛ.ΑΣ. Υπάρχουν μειοψηφικά τμήματα θέλω να πιστεύω που ξεπέρασαν τον εαυτό τους, όπως έκανε ο γνωστός αστυνομικός με την ανθοδέσμη που είδαμε όλοι μας. Αυτό δεν αφορά όμως όλους τους αστυνομικούς.

Το Δ.Ρ. θα πορευτεί με τα ίδια χαρακτηριστικά με προοδευτικότητα και ανεξαρτησία. Δεν παρεμβαίνω ποτέ, όποτε θεωρώ ανάξιο λόγου να γίνει διαπαραταξιακή επιτροπή, όπως ζητήθηκε από δημοτικούς συμβούλους.

Καλώ τους πάντες να χαμηλώσουν τους τόνους. Δεν χρειάζεται ένα ραδιόφωνο με τέτοιο κύρος να απαξιώνεται με τέτοιο τρόπο. Αν συμβαίνουν στραβά θα διορθώνονται. Καλώ το Δ.Σ. να σεβαστεί αυτές τις απόψεις μου».

Ο κ. Βαϊούλης εν συνεχεία σε έντονο τόνο υπογράμμισε απευθυνόμενος στον δήμαρχο: «Με χαρακτηρίσατε με ανήκουστες εκφράσεις, έναν δημόσιο διάλογο ζήτησα, από πού και ως που αυτό το παραλήρημα. Δεν έχει άδεια λειτουργίας το ραδιόφωνο, μόνο προσωρινή. Άρα ψεύδεται ο δήμαρχος, τον προκαλώ να δείξει τώρα την άδεια».

Απαντώντας στον ίδιο έντονο τόνο ο κ. Καλογιάννης τόνισε: «Να πάτε στον εισαγγελέα να βρείτε την άδεια λειτουργίας του ραδιοφώνου…. Οι ακροδεξιές δυνάμεις δεν θα βάλουν πόδι στο ραδιόφωνο, να προσέχει ο κ. Βαϊούλης πως ομιλεί, του επιστρέφω τον χαρακτηρισμό «ψεύτης».

Στην συνέχεια η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κ. Ρένα Καραλαριώτου, επιμένοντας στην έκδοση ψηφίσματος, σημείωσε:  «Το Δ.Ρ. ανήκει στην πόλη και ανήκει στην πόλη και δίνει δημόσιο βήμα στους εργαζομένους του. Δεν είχαμε ως τώρα φαινόμενα εργαζομένων ή εξωτερικών συνεργατών που να χρησιμοποιούν το ραδιόφωνο για να εκφράσουν προσωπικές απόψεις, όπως στην περίπτωση του ραδιοφωνικού παραγωγού που εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο ως προς τους αστυνομικούς.  Γιατί συνέβη αυτό; Και μάλιστα από εξωτερικό συνεργάτη;. Ποιος τους επιλέγει τους εξωτερικούς συνεργάτες; Κάποιο πρόβλημα υπάρχει στα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται. Είναι καταδικαστέα η επίθεση που έγινε προς τους αστυνομικούς και όσα ειπώθηκαν. Πρέπει να δούμε ποιοι άλλοι εξωτερικοί συνεργάτες υπάρχουν. Επίσης, υπάρχει συνεργάτης σας, όπως πληροφορηθήκαμε που πληρώνεται και από το Δημοτικό Ραδιόφωνο και από την ΔΕΥΑΛ. Ισχύει αυτό;»

«Ο συνεργάτης είναι άμισθος στο ραδιόφωνο», έσπευσε να απαντήσει στο συγκεκριμένο ερώτημα ο κ. Καλογιάννης.

Η κα Καραλαριώτου στη συνέχεια της ομιλίας της πρόσθεσε ότι: «αν δεν το είχε δημοσιεύσει όλο αυτό το onlarissa.gr δεν θα ξέραμε ίσως τίποτα από όλα αυτά σήμερα. Είστε αρνητικός στο να βγει ψήφισμα που να ικανοποιεί τους αστυνομικούς. Δεν στοχοποιούμε κλάδους, απλά όλη η κοινωνία πρέπει να δείξει ότι είναι ενωμένη και το Δ.Σ.  ότι τιμά το έργο των αστυνομικών.

Καλούμε λοιπόν το Δ.Σ. να στηρίξει το ψήφισμά μας για την στήριξη των αστυνομικών ώστε έτσι να δώσουμε μήνυμα ενότητας προς την κοινωνία. Είμαστε υπέρ της συγκρότησης διαπαραταξιακής επιτροπή, όχι για να ελέγξουμε τον δήμαρχο, αλλά για να γίνουν από αυτή κάποια βήματα για την αναβάθμιση του ραδιοφώνου».

Η κ. Καραλαριώτου κατέληξε απευθυνόμενη προσωπικά στον δήμαρχο για όσα είπε στην ομιλία του: «Γίνατε και δικαστής σήμερα. Δεν ξέρω αν πρέπει να λέει ένας δήμαρχος ποιος είναι αθώος και ποιος είναι ένοχος».

Από την πλευρά της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ο επικεφαλής της  κ. Πέτρος Κρίκης, σημείωσε: «Ειπώθηκε απλά μια πολιτική άποψη του ραδιοφωνικού παραγωγού. Αυτό δεν σημαίνει ότι τσουβαλιάζεται όλη η αστυνομία. Μια πολιτική άποψη, δεν συνιστά αντιδημοκρατικό ατόπημα ώστε να μην έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν την άποψή τους οι εργαζόμενοι στο ραδιόφωνο. Είναι άδικη η απομάκρυνση του ραδιοφωνικού παραγωγού και ζητούμε να ανακληθεί η απόφαση».

Εκ μέρους της παράταξης «Πρωτοβουλία Αξιών» ο κ. Άκης Νασιώκας δήλωσε, ότι  η παράταξή του συμφωνεί με την θέση της κας Καραλαριώτου, ενώ ο επικεφαλής της παράταξης «Ορμή Ανανέωσης» κ. Νίκος Γαμβρούλας, εξέφρασε την διαφωνία του με τις απόψεις του ραδιοφωνικού παραγωγού κατά των αστυνομικών.

Σε ότι αφορά το ψήφισμα που κατέθεσε η παράταξη ‘”ΛΑΡΙΣΑ ΜΠΡΟΣΤΑ” της Ρένα Καραλαριώτου στο δημοτικό συμβούλιο ζητώντας τη στήριξη των αστυνομικών υπαλλήλων που έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της μάχης απέναντι στον κορωνοϊό με αφορμή όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα στο δημοτικό ραδιόφωνο Λάρισας, εγκρίθηκε με 22 ψήφους.

Τα έργα στην Ιουστινιανού προχωρούν, με τα στοιχειωμένα κτίρια του ΑΟΟΑ τι θα γίνει;

 

Του Δημήτρη Τσιάρα (Μέλος Δ.Ε. ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΟΙΝΟΝ- Συντον. τομέα Ενέργειας & Έργων)

Με αφορμή τα έργα που εκτελούνται αυτή την περίοδο στην οδό Ιουστινιανού, με την ανάπλασή της, στα πλαίσια του Σ.Β.Α.Κ , έρχεται στην επικαιρότητα ένα θέμα που απασχολούσε για πολλά χρόνια και απασχολεί ακόμη τους κατοίκους της περιοχής. Πρόκειται για το οικόπεδο στο (ΟΤ 833), έναντι του σχολικού συγκροτήματος του 5ου Γυμνασίου – Λυκείου, το οποίο περικλείεται από τις οδούς Ιουστινιανού- Μιαούλη και Γαλάτη με έκταση που αγγίζει τα 2,5 στρέμματα, είναι ιδιοκτησίας του ΑΟΟΑ (Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών) και εντός αυτού υπάρχουν εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα, σαν «στοιχειωμένα» δύο (2) διώροφα κτίρια – πρώην κατοικίες Αξιωματικών .

Εδώ και τριάντα & πλέον χρόνια τα κτίρια αυτά έχουν εγκαταλειφθεί και αφεθεί στη φθορά του χρόνου. Το 2006 μια μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας – κατοίκων της περιοχής, είχε κινητοποιηθεί με δημιουργία συντονιστικής επιτροπής , με συλλογή άνω των 400 υπογραφών και με μια σειρά άλλων ενεργειών ώστε η εν λόγω έκταση να περιέλθει στην δικαιοδοσία του δήμου, πιθανότατα με ανταλλαγή άλλης δημοτικής έκτασης, και ο χώρος αυτός να χρησιμοποιηθεί για πλατεία & πάρκο. Δυστυχώς το μόνο που κατάφεραν ήταν να κινητοποιηθεί ο ΑΟΟΑ και να κάνει μερική περίφραξη και σφράγιση των ανοιγμάτων (πόρτες –παράθυρα) των ισογείων των κτιρίων αφού αυτά είχαν μετατραπεί σε χώρους που χρησιμοποιούνταν από παραβατικά άτομα. Ο χώρος όμως συνεχίζει και σήμερα να αποτελεί εστία ακαθαρσιών, ρύπανσης, και μόλυνσης και να παρουσιάζει μια αντιαισθητική εικόνα στο κέντρο σχεδόν της πόλης. Είναι λυπηρό μια τέτοια έκταση να παραμένει ανεκμετάλλευτη και «στοιχειωμένη». Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές άφησαν το ζήτημα σε εκκρεμότητα. Επιβάλλεται η σημερινή δημοτική αρχή να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε η έκταση να έρθει στην ιδιοκτησία του Δήμου Λαρισαίων, με ανταλλαγή οικοπέδων με τον Α.Ο.Ο.Α., να απαλλοτριωθεί και να μετατραπεί σε έναν χώρο που θα ωφελήσει την πόλη και την καθημερινότητα των Λαρισαίων πολιτών.

Πρόταση της «Λαρισαίων Κοινόν» είναι ο χώρος αυτός , εφόσον περιέλθει στο Δήμο, να μετατραπεί σε δημοτικό χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων. Ένας τέτοιος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων τόσο κοντά στο κέντρο της πόλης, με εμβαδόν 2.500 τ.μ. που θα εξυπηρετεί τουλάχιστον 200 αυτοκίνητα θα φέρει μερική ανακούφιση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα. Είναι καιρός οι αρμόδιες αντιδημαρχίες να κινητοποιηθούν ώστε να ενταχθεί το έργο στον προϋπολογισμό του 2021 και να κάνουν πράξη τα χρόνια αιτήματα των κατοίκων της περιοχής με ένα έργο που θα ωφελήσει άμεσα ή έμμεσα όλη την πόλη. Θεωρώ ότι αν η δημοτική αρχή δείξει διάθεση και αποφασιστικότητα θα έχει στο συγκεκριμένο ζήτημα την στήριξη και άλλων αν όχι όλων των δημοτικών παρατάξεων. Αναμένουμε…!!!

ΣΒΑΚ: Μια χαμένη ευκαιρία για τη Λάρισα;

 

Τα τελευταία τρία χρόνια οι Λαρισαίοι ακούνε και διαβάζουν από τον δήμαρχο και στελέχη της δημοτικής αρχής το αρκτικόλεξο ΣΒΑΚ. Το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας όπως εφαρμόζεται, δεν αντιμετωπίζει συνολικά τα προβλήματα της πόλης και δεν δίνει καμία προοπτική επίλυσης τους αλλά και δεν προτείνει την ουσιαστική και ριζική αναμόρφωση της Λάρισας σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη.

Ενδεικτικά: 1) Δεν ασχολείται με το τεράστιο πρόβλημα της υπογειοποίησης των σιδηροδρομικών γραμμών,  της μεταφοράς του τελωνείου και την ένταξη του Πηνειού στη ζωή της πόλης.

2) Αντί να ξεκινήσει από το μείζον πρόβλημα των χώρων στάθμευσης με τη δημιουργία περιφερειακών parking, επελέγησαν «έργα βιτρίνας» στο κέντρο.

Αυτό έχει ως συνέπεια την απώλεια 4.500 (!) θέσεων στάθμευσης στο κέντρο, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα στους μόνιμους κατοίκους αλλά και σε όσους εργάζονται σ’αυτό. Σε ώρες αιχμής προκαλείται κυκλοφοριακή συμφόρηση σε πολλές οδούς περιμετρικά του κέντρου.Η εφαρμογή της πρώτης φάσεως του ΣΒΑΚ δυστυχώς, έχει οξύνει το κυκλοφοριακό και έχει υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων.

3) Σύμφωνα με το Τεύχος Τεχνικών Οδηγιών περί εφαρμογής του Ν. 4067/2012 του ΥΠΕΚΑ: «….Οι δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας διαμορφώνονται κυρίως σε περιοχές με επικρατούσα χρήση την κατοικία».

Οι οδοί ήπιας κυκλοφορίας αφορούν κυρίως στην οργάνωση περιοχών με επικρατούσα χρήση την κατοικία (αμιγής κατοικία). Η κεντρική περιοχή της Λάρισας έχει χρήσεις Γενικής Κατοικίας και Πολεοδομικού Κέντρου (ΓΠΣ Λάρισας, ΦΕΚ 523/ΑΑΠ/2009) και όχι αμιγούς κατοικίας. Το ΣΒΑΚ Λάρισας επομένως έρχεται σε αντίθεση με τα παραπάνω, αφού δημιουργεί δρόμους ήπιας κυκλοφορίας σε περιοχή όχι αμιγούς κατοικίας. Επιπλέον, και σε ό,τι αφορά στους “πεζόδρομους ήπιας κυκλοφορίας”, μία ορολογία που δε στηρίζεται σε κανέναν επίσημο χαρακτηρισμό, αλλά προσπαθεί να συγκεράσει τη νέα “πραγματικότητα” στις οδούς Βενιζέλου, Φιλελλήνων, Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αφορά στη δημιουργία, στο κέντρο, οδών ήπιας κυκλοφορίας -οι οποίες, όμως, αφορούν σε περιοχές αμιγούς κατοικίας- και όχι σε δρόμους και περιοχές όπου ασκούνται οι λειτουργίες διοικητικού, οικονομικού, πολιτιστικού και επικοινωνιακού Κέντρου, που είναι η Λάρισα. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η διοίκηση του ΤΕΕ-ΚΔΘ, «υπάρχει ασυμβατότητα του ΣΒΑΚ Λάρισας με τον υπερκείμενο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, με αποτέλεσμα να διαπιστώνονται παραφωνίες του υπερκείμενου σχεδιασμού με το ΣΒΑΚ και να δημιουργούνται προβλήματα στην πόλη και στους πολίτες. Επιπλέον δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι χρήσεις γης που προβλέπονται σε αυτό και οι λειτουργίες της πόλης». Η μη σύννομη απόφαση της δημοτικής αρχής για αυτές τις οδούς έχει προκαλέσει δραματική μείωση της δραστηριότητας στους εκατοντάδες επιχειρηματίες και επιστήμονες της περιοχής αλλά και στους καταναλωτές και τους επισκέπτες της πόλης.

Όπως αναφέρθηκε στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο, έχουν ήδη συλλεγεί δεκάδες υπογραφές και ετοιμάζονται αγωγές εναντίον του δημοτικής αρχής για διαφυγόντα κέρδη αλλά και για επιστροφή στη νομιμότητα. Η επιδίκαση αποζημιώσεων σημαίνει απώλεια τεραστίων ποσών από τα ταμεία του Δήμου Λαρισαίων.

 

Η δημοτική παράταξη «Λαρισαίων Κοινόν» προτείνει την συγκρότηση επιτροπής ειδικών εμπειρογνωμόνων για την σύνταξη προτάσεων ώστε να οδηγηθούμε στη βέλτιστη αξιοποίηση των πολύ σημαντικών χρηματοδοτήσεων και όχι την χρησιμοποίησή τους για μικροπολιτικούς σκοπούς ευκαιριακού εντυπωσιασμού με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές.

Όχι άλλες χαμένες ευκαιρίες για τη Λάρισα.
Ναι στο διάλογο, την σύνθεση και την ενωτική διεκδίκηση για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των δημοτών της.

 

Κώστας Βαϊούλης

Επικεφαλής Δημοτικής παράταξης «Λαρισαίων Κοινόν»- δημοτικός σύμβουλος

 

Τα Δεκεμβριανά του 1944 & η Μάχη στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη

 

Υιοθετώντας τη ρήση ότι : “ Έθνη που ξεχνάνε την ιστορία τους είναι καταδικασμένα να την ξαναζήσουν ”, θεωρούμε εθνικό μας καθήκον όχι μόνο να αναδεικνύουμε τα ιστορικά γεγονότα, χάριν των οποίων διασφαλίσθηκε η ελευθερία , η δημοκρατία & η ακεραιότητα της χώρας μας, αλλά & να αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε εκείνους που θυσιάστηκαν για τα ακατάλυτα αυτά ιδανικά.

   Πριν όμως αναφερθούμε αναλυτικά στο σημερινό μας θέμα , θεωρούμε αναγκαίο να παραθέσουμε επιγραμματικά εν είδει Προοιμίου κάποια ιστορικά στοιχεία σχετικά με τα συμβάντα εκείνης της εποχής και κυρίως της περιόδου πριν το Δεκέμβριο του 1944 .

   Τούτο δε καθίσταται επιβεβλημένο αφού πλείστοι εκ των αναγνωστών μας είναι νέοι στην ηλικία , δεν έζησαν , αλλά δυστυχώς, και δεν εδιδάχθησαν πολλές από τις σελίδες της ιστορίας μας της περιόδου εκείνης . Επομένως, είναι ανάγκη για τους νεότερους να διευκρινίσουμε και για τους ωριμότερους να θυμίσουμε ποια είναι τα γεγονότα του Δεκέμβρη 1944, που κυοφορούνταν, βέβαια, πολύ πριν.

 

    Όταν άρχισε για τη χώρα μας (στα πλαίσια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 1939-45) η Κατοχή από Γερμανούς - Βουλγάρους – Ιταλούς (από τον Απρίλιο 1941 ως το Νοέμβριο 1944), διαμορφώθηκαν σύντομα διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις:     

 

    Αυτές ήταν η ΠΕΑΝ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων), το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ο ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος), η ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση) .  Από αυτές:  

    Η πρώτη (η ΠΕΑΝ) οργάνωσε το Σεπτέμβριο του 1942 μια πολύ τολμηρή και σε αποτελέσματα πολύ εντυπωσιακή ανατίναξη στο κέντρο της Αθήνας εις βάρος της οργάνωσης Ε.Σ.Π.Ο. Κάποια προδοσία οδήγησε τους Γερμανούς σε σύλληψη των πρωτεργατών αυτής της αντιστασιακής πράξης και την εξόντωσή τους.

   Οι επόμενες δυο (το ΕΑΜ και ο ΕΔΕΣ) οργάνωσαν συστηματικά αντιστασιακές δυνάμεις, το ΕΑΜ σε όλη σχεδόν την επικράτεια και ο ΕΔΕΣ κυρίως στην Ήπειρο.

Και έδρασαν κατά των κατακτητών, κυριότατα των Γερμανών, από το 1942 ως την ώρα της αποχώρησης των κατακτητών, τον Οκτώβρη – Νοέμβρη του 1944 .

    Η τελευταία οργάνωση, η ΕΚΚΑ, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Δ. Ψαρρού, έδρασε στην Κεντρική Στερεά Ελλάδα ως τον Απρίλιο του 1944 ως 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων , όταν στις 16/4 μετά από επίθεση ένοπλων ομάδων του ΕΛΑΣ (που ήταν η ένοπλη έκφραση του ΕΑΜ) διαλύθηκε φονευθέντων ή εκτελεσθέντων όλων των ανδρών του και κατακρεουργηθέντος του Συνταγματάρχου Ψαρρού .

 

    Δεν έχουμε πρόθεση να γράψουμε εδώ αναλυτικά για την ένοπλη αντιστασιακή δράση των δυο μεγάλων αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ), γιατί άλλος είναι ο στόχος μας με τούτο το άρθρο (όπως φαίνεται και στον τίτλο του).

 

    Δεν μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε σε ένα σημαντικό , για την πρόσκαιρη Ενιαία τότε Εθνική Αντίσταση , γεγονός που έλαβε χώρα τη νύχτα της 25 προς 26 Νοεμβρίου του 1942 με ενωμένες τις δυνάμεις των δυο αυτών αντιστασιακών οργανώσεων (περί τους 120 άνδρες του ΕΛΑΣ και περί τους 60 του ΕΔΕΣ) και μια ομάδα Βρετανών με εκρηκτικές ύλες που ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου (σε μικρή απόσταση νοτιοδυτικά της Λαμίας). Σκοπός τους ήταν να διακόψουν έτσι τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αθήνας και να δυσκολέψουν την προώθηση στρατιωτικού προσωπικού και πολεμικού υλικού προς τη Νότια Ελλάδα, από όπου Γερμανοί στρατιώτες και στρατιωτικό υλικό προωθούνταν στη Β. Αφρική, όπου ο Ρόμελ πολεμούσε εναντίον των Άγγλων και άλλων συμμαχικών δυνάμεων (Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων εθελοντών) .

    Η συνεργασία αυτή των οργανώσεων ΕΑΜ / ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ δεν έμελε όμως να κρατήσει για πολύ . Διαταράχτηκε κατά το 1943 και εξελίχτηκε σε ανοιχτή σύγκρουση τον Δεκέμβριο του 1944 .

    Τους λόγους, τις αιτίες & τους πρωταγωνιστές που έπαιξαν ρόλο σε αυτή την ανοιχτή πλέον πρώτη εμφύλια σύγκρουση και μάλιστα πριν καλά –καλά αποχωρίσει ο Γερμανός κατακτητής δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε πλήρως .                                                             

    Μπορούμε όμως στη βάση του τίτλου του άρθρου μας να επιχειρήσουμε μια απάντηση παραθέτοντας τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αθήνα κυρίως κατά τον Δεκέμβριο του 1944 και που στην ουσία ήταν η απαρχή μιας μαύρης και καταστροφικής, για τη χώρα, περιόδου (με κορύφωσή της την τριετία 1946-1949) αφού ήταν ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος .  Εκείνος λοιπόν, ο ούτε και πολύ μακρινός μας, Δεκέμβριος του 1944 ήταν ο μήνας που για κάποιους χαρακτηρίστηκε “Κόκκινος Δεκέμβρης” για άλλους “ Μεγάλος Δεκέμβρης ” και για κάποιους τρίτους “Επανάσταση” . 

     Όποιον χαρακτηρισμό και αν υιοθετήσουμε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία .             Σημασία έχει ότι αυτός ο Δεκέμβρης ήταν ο Δεκέμβρης των 17.000 και πλέον νεκρών και τραυματιών και έτσι ο χαρακτηρισμός που θα του ταίριαζε νομίζουμε πως θα ήταν  “Ο Μαύρος Δεκέμβρης ” .

 

    Με τον όρο λοιπόν “Δεκεμβριανά” αναφέρoνται στη σύγχρονη ελληνική ιστορία μία σειρά ένοπλων συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Αθήνα το Δεκέμβριο 1944 έως τον Ιανουάριο 1945, ανάμεσα στις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τις Βρετανικές και Κυβερνητικές δυνάμεις που ανήκαν σε ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, από την σοσιαλδημοκρατία (όπως ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ηγέτης του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος) έως την φιλομοναρχική δεξιά .

  

    Πώς ξεκίνησαν όμως αυτές οι ένοπλες συγκρούσεις ;; ποιες οι αιτίες και ποίοι οι αντικειμενικοί σκοποί των αντιμαχομένων ;;;

   

     Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς κατακτητές η κυβέρνηση εθνικής ενότητος υπό τον Γεώργιον Παπανδρέου που σχηματίσθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1944 μετά το Συνέδριο του Λιβάνου επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της χώρας.

    Στην Κυβέρνηση είχε δεχθεί να προσχωρήσει και η Αριστερά, της οποίας έξι στελέχη ανέλαβαν υπουργεία (Σβώλος, Αγγελόπουλος, Ασκούτσης από την Π.Ε.Ε.Α., Τσιριμώκος από το Ε.Α.Μ. και οι Πορφυρογένης, Ζέβγος από το Κ.Κ.Ε.).

    Τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν άμεσα ήταν το πολιτειακό ζήτημα, η παραπομπή σε δίκη και τιμωρία των δοσίλογων και η συγκρότηση εθνικού στρατού και αστυνομίας, καταργουμένων των ένοπλων τμημάτων των αντιστασιακών ομάδων.                                                                                                Ταυτόχρονα είχε τεθεί αφενός μεν το ζήτημα της τιμωρίας των συνεργατών του κατακτητή, αφετέρου δε η μεθόδευση του αφοπλισμού των ανταρτών .

 

     Η βάση πάνω στην οποία κινούταν η πολιτική του Παπανδρέου ήταν η Συμφωνία της Καζέρτας, η οποία υπέτασσε όλες τις ελληνικές δυνάμεις (εθνικό στρατό και ανταρτικές ομάδες) υπό συμμαχική διοίκηση και συγκεκριμένα τον στρατηγό Σκόμπυ.

         

         Η πλατεία Συντάγματος την ημέρα της εισόδου της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, 18  Οκτωβρίου 1944 .

 

    Για το πολιτειακό συμφωνήθηκε ότι θα λυνόταν με ελεύθερο δημοψήφισμα αμέσως μόλις το επέτρεπαν οι συνθήκες, χωρίς να καθοριστεί σαφώς ο χρόνος.            Σε αυτό το πλαίσιο, ο εξόριστος Βασιλεύς Γεώργιος είχε πιεσθεί ώστε να δεσμευτεί να μην επιστρέψει στη χώρα πριν ο λαός αποφασίσει ρητά για τη μορφή του πολιτεύματος που επιθυμούσε. Παρά τις αντιρρήσεις του, ο Βασιλιάς Γεώργιος δέχτηκε τελικά με παρότρυνση και των Βρετανών να παραχωρήσει την αντιβασιλεία στον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό . Για το ζήτημα της δίκης των δοσίλογων και συνεργατών, συμφωνήθηκε αυτή να ξεκινήσει στα μέσα Δεκεμβρίου .

    Το σημείο ‘όμως που οδήγησε στην κρίση του Δεκεμβρίου ήταν ο αφοπλισμός των ανταρτικών ομάδων, προς δημιουργία εθνικού στρατού .

 

      Την 1^η Δεκεμβρίου ο στρατηγός Σκόμπυ με πρωτοβουλία του, εξέδωσε μια διαταγή αφοπλισμού των αντιστασιακών ομάδων, συνοδεύοντάς την από διάγγελμα στο οποίο ανέφερε ότι αν η εντολή του δεν γινόταν δεκτή, θα προέκυπταν ολέθριες συνέπειες.    Αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο ο Αλ.Σβώλος (Πρόεδρος ΠΕΕΑ) τότε, συναντήθηκε με τον επικεφαλής της εν Ελλάδι Σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής συνταγματάρχη Ποπώφ, με πρόθεση να τον πείσει προκειμένου να αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο προς τους ηγέτες του ΚΚΕ ώστε οι τελευταίοι να εγκαταλείψουν την αδιαλλαξία τους και να αποφευχθεί έτσι η ρήξη, αλλά εκείνος αρνήθηκε . Ως αντίδραση, καθώς αντιλαμβάνονταν ότι η κατάσταση οδηγείτο στη σύρραξη, οι υπουργοί που ανήκαν στο ΕΑΜ παραιτήθηκαν στις 2 Δεκεμβρίου 1944 ενώ το ΕΑΜ ζήτησε και έλαβε άδεια για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου στην πλατεία Συντάγματος η οποία όμως την ίδια ημέρα το βράδυ ανεκλήθη από την Κυβέρνηση .

      Την ίδια ημέρα (2 Δεκεμβρίου) η ηγεσία του ΕΑΜ ανακοίνωσε την κήρυξη γενικής απεργίας, τη διαταγή προς την ΕΑΜική πολιτοφυλακή να μη παραδώσει οπλισμό στην κρατική Εθνοφυλακή και την ανασύσταση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ.

     Παρά την απαγόρευση του συλλαλητηρίου όμως την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου του 1944 από το πρωί η πόλη των Αθηνών παρουσίαζε ασυνήθιστη κίνηση .                                       Πυκνά πλήθη συνέρρεαν προς το κέντρο της πρωτευούσης , την πλατεία Συντάγματος.

    Πενήντα δύο ημέρες είχαν περάσει από την 12^η Οκτωβρίου 1944 όταν έφυγαν          οι τελευταίοι Γερμανοί και έληγε η Κατοχή . Σαράντα έξη ημέρες μετά την 18^η Οκτωβρίου όταν έφτασε από την Ιταλία η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος και νέες περιπέτειες ξεκινούσαν για τον ελληνικό λαό .

    

    Έτσι εκείνη τη μοιραία Κυριακή καθώς η ΕΑΜική ανθρωποθάλασσα που “κυλούσε” από τους γύρω δρόμους προς την πλατεία Συντάγματος σε ένα “απαγορευμένο συλλαλητήριο” προσέκρουε στους πρώτους ζωντανούς κυματοθραύστες της Αστυνομίας ,αλλού τους διέσπασε εύκολα και αλλού ύστερα από συμπλοκές στις οποίες έγινε χρήση γκλόπ, ράβδων, λίθων κλπ.                                                                   Όσο το πλήθος πύκνωνε στην πλατεία τόσο οι αψιμαχίες μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων και διαδηλωτών γίνονταν σοβαρότερες και δεν άργησαν να πέσουν και οι πρώτοι πυροβολισμοί . Από τις συμπλοκές αυτές υπήρξαν , κατά τις κυβερνητικές πηγές, 10 νεκροί και 66 τραυματίες από την πλευρά των διαδηλωτών και από την πλευρά της Αστυνομίας  ένας αρχιφύλακας νεκρός και τρείς τραυματίες αστυνομικοί.

 

      Το συλλαλητήριο της 3^ης Δεκεμβρίου μπορούμε να πούμε ότι έδωσε το έναυσμα για τη μεγάλη μάχη που προφανώς η ηγεσία του ΕΑΜ είχε από καιρού προαποφασίσει .

      Πάντως η υπόλοιπη ημέρα και κατόπιν η ψυχρή νύχτα της 3^ης προς 4^η Δεκεμβρίου πέρασαν χωρίς άλλα αιματηρά επεισόδια .

Όμως γενικώς επικρατούσε μια αγωνία. Οι δρόμοι της Αθήνας ήταν έρημοι και οι αμέτοχοι Αθηναίοι κλείνονταν βιαστικά στα σπίτια τους .

   Την επόμενη ημέρα τα ξημερώματα, στην περιοχή του Θησείου διεξήχθη η πρώτη στην ουσία ανοιχτή μάχη ανάμεσα σε δύο τάγματα του ΕΛΑΣ και το σύνολο της Οργάνωσης Χ που έδρευε στην περιοχή. Η μάχη διήρκεσε μερικές ώρες και ο ΕΛΑΣ κατέβαλε την άμυνα των αντιπάλων του, όμως οι Βρετανοί επενέβησαν με άρματα και μετέφεραν τον αρχηγό της Οργάνωσης “Χ”, Γεώργιο Γρίβα, στο βρετανοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας. Την ίδια ημέρα οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ προχώρησαν σε κατάληψη πολλών αστυνομικών τμημάτων στον Πειραιά και σε περιοχές περιμετρικά του κέντρου της Αθήνας, όπως στην Κυψέλη, στον Νέο Κόσμο, στους Αμπελόκηπους, στον Κολωνό, στα Πατήσια και αλλού . Το απόγευμα δε της ίδιας ημέρας δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν στις φυλακές Βαριώτη , στην αρχή της λεωφόρου Βουλιαγμένης τις οποίες κατέλαβαν.

    Τη νύχτα της 4ης προς 5η Δεκεμβρίου οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιχείρησαν την κατάληψη των φυλακών Συγγρού . Η επίθεση ανακόπηκε μετά από παρέμβαση των Βρετανών που χρησιμοποίησαν τεθωρακισμένα οχήματα. Παρόμοια εξέλιξη είχε η επίθεση στις φυλακές Χατζηκώστα που έληξε με παρέμβαση των Βρετανών.                                                                                                      Την ίδια ημέρα, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ προχώρησαν σε κατάληψη όλων των αστυνομικών τμημάτων στον Πειραιά, αλλά δεν μπόρεσαν να καταλάβουν την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Στην Αθήνα κατέλαβαν τα 17 από τα 23 αστυνομικά τμήματα ..

    Στις 5 Δεκεμβρίου, ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την Γενική Ασφάλεια Αθηνών και συνέλαβε μερικούς αιχμάλωτους, ενώ οι περισσότεροι αστυνομικοί που υπεράσπιζαν το κτήριο φυγαδεύτηκαν από αγγλικά άρματα. Επίσης το 4ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ κατέλαβε την έδρα της Ανώτατης Διοίκησης Χωροφυλακής Ελλάδος και αιχμαλώτισε 80 περίπου αξιωματικούς της χωροφυλακής.                      

    Στις 6 Δεκεμβρίου, ο ΕΛΑΣ μετά από διήμερη πολιορκία κατέλαβε την Ειδική Ασφάλεια Αθηνών και πυρπόλησε το κτίριο.

    Τώρα πλέον οι συγκρούσεις στην Αθήνα μεταξύ του ΕΛΑΣ και των κυβερνητικών δυνάμεων παίρνουν γενικό και πολυμέτωπο χαρακτήρα .                                                  

Το χρονικό της Μάχης στου Μακρυγιάννη 

     Στις 6 Δεκεμβρίου , ολόκληρη σχεδόν η Αθήνα ήταν στα χέρια των κομμουνιστών. Τα μόνα κέντρα αντιστάσεως ήταν το Σύνταγμα Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη, η Σχολή Χωροφυλακής (Λεωφόρος Μεσογείων) και το Στρατόπεδο Γουδή .

   Το Σύνταγμα Μακρυγιάννη θεωρήθηκε, από την ηγεσία του ΕΛΑΣ, ως το τελευταίο εμπόδιο προς την πλατεία Συντάγματος και επομένως την κατάληψη της εξουσίας. Από την άλλη πλευρά, οι υπερασπιστές του γνώριζαν ότι ο αγώνας τους ήταν σκληρός και άνισος αλλά ήταν υπέρ πάντων.                                                    

    Η δύναμη ήταν 100 Αξιωματικοί (88 της Χωροφυλακής και 12 του Στρατού) και 430 οπλίτες. Η δύναμη αυτή, εκτός από το προσωπικό του Συντάγματος, προερχόταν και από άλλες αστυνομικές υπηρεσίες της Αττικής και της επαρχίας. Ο οπλισμός και τα πυρομαχικά δεν ήταν αρκετά για να αντιμετωπήσουν μια τόσο μεγάλη επίθεση. 300 τυφέκια, 15 υποπολυβόλα, 3 οπλοπολυβόλα, 1 πολυβόλο, 3 όλμοι με ελάχιστα βλήματα και 2 αντιαρματικά πυροβόλα.

   Η δύναμη του ΕΛΑΣ ήταν αρχικά ένα σύνταγμα των 1.500 ανδρών με τυφέκια, οπλοπολυβόλα και πολλά εκρηκτικά.

   Τα ξημερώματα της 6ης Δεκεμβρίου εκδηλώνεται μεγάλη επίθεση από το  1ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Η πρώτη επίθεση εκδηλώνεται στο 7ο φυλάκιο που ήταν τοποθετημένο σε πολυκατοικία της διασταύρωσης των οδών Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου. Το Αγγλικό πυροβολικό, που βρισκόταν στην Ακρόπολη υποστήριζε την Χωροφυλακή με πυρά πυροβολικού.                                                              

 

Μάχη του Μακρυγιάννη
Το Κτίριο Βάιλερ του Συντάγματος Μακρυγιάννη
Χρονολογία	6 Δεκεμβρίου 1944 – 18 Δεκεμβρίου 1944
Τόπος	Μακρυγιάννη
Έκβαση	Αποτροπή του ΕΛΑΣ από την κατάληψη του κέντρου των Αθηνών
Αντιμαχόμενοι
Α΄ Σώμα Στρατού του Ε.Λ.Α.Σ., ·          1ο Σύνταγμα Καλλιθέας, ·         2ο Σύνταγμα Καισαριανής, ·         Ταξιαρχία Τσικλητήρα ·         6ο Σύνταγμα της Κορίνθου (Βαζαίος)  Βασιλική Χωροφυλακή ·          Σύνταγμα Μακρυγιάννη ·          Βρετανικές μηχανοκίνητες δυνάμεις ·          Βρετανοί αλεξιπτωτιστές

 

 

Σύμφωνα με την μαρτυρία του Ορέστη Μακρή, στελέχους του ΕΛΑΣ,  “οι Χωροφύλακες απ’ την πρώτη κιόλας επαφή, διαπιστώσαμε, ότι όχι μόνο δεν αιφνιδιάσαμε τον εχθρό, αλλά αντίθετα τον βρήκαμε να μας περιμένει, καλά οργανωμένος σ’ ολόκληρο σύστημα οχυρών γύρω απ' τους στρατώνες”.               Μετά από μάχη που ακολούθησε μεταξύ του 7ου φυλακίου και του ΕΛΑΣ, οι συλληφθέντες αξιωματικοί και χωροφύλακες ανακρίθηκαν και εκτελέστηκαν.

     Οι απώλειες των αμυνομένων κατά την πρώτη ημέρα ήταν σημαντικές. 14 νεκροί, 33 τραυματίες και 41 αγνοούμενοι.

       Βεβαίως οι Ελασίτες είχαν πολύ μεγαλύτερες απώλειες.

Ο διευθύνων τις επιχειρήσεις αντισυνταγματάρχης Κωστόπουλος, το πρωί της επομένης εξέδωσε ημερησία διαταγή, η οποία μεταξύ των άλλων έγραφε: «Θα διατηρώ την ανάμνησιν ότι εις την μάχην της 6ης Δεκεμβρίου 1944 η Βασιλική Χωροφυλακή έδειξε μαχητικότητα πολύ καλλιτέραν από αυτού του Πεζικού εις το οποίον ανήκω. Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ».

   Την επομένη, οι επιτιθέμενοι αρκέστηκαν σε πυρά παρενόχλησης και προπαρασκευή νέων επιθέσεων. Τις νυκτερινές ώρες της 7ης προς 8ης Δεκεμβρίου, οι επιτιθέμενοι ανατίναξαν μέρος του νοτίου τμήματος της περίφραξης και την 9η ακόμη ενός τμήματος.

     Την 8η Δεκεμβρίου, οι υπερασπιστές του Μακρυγιάννη με αιφνιδιαστική αντεπίθεση ανακατέλαβαν δύο φυλάκια, συνέλαβαν 50 αιχμαλώτους και παρέλαβαν πολλά όπλα και πυρομαχικά.

     Τώρα ο ΕΛΑΣ προετοιμάζονταν για την επίθεση της επομένης ημέρας. Προετοίμασε, εκτός από τους 500 άνδρες που μάχονταν εκείνη τη στιγμή στου Μακρυγιάννη, άλλους 200 άνδρες του ΙΙου Τάγματος με επικεφαλής το Σαλονικίδη Μήτια, 200 άνδρες από το 3ο τάγμα του Παν. Σαμπλίδη και περίπου 100 Πειραιώτες. Δηλαδή ένα σύνολο περίπου 1000 ανδρών και το ενισχυμένο τάγμα του 6ου συντάγματος της Κορίνθου (Βαζαίος) με άλλους 500 άνδρες, με αρκετά καλό οπλισμό από πολυβόλα, όλμους και 2-3 αντιαρματικά όπλα.

     Την 9η Δεκεμβρίου το απόγευμα το Σύνταγμα Μακρυγιάννη ενισχύθηκε από δεκαπέντε Βρετανούς αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι ήταν ειδικοί στις ναρκοθετήσεις. Υπό την κάλυψη του Συντάγματος ναρκοθέτησαν τον χώρο του περιβόλου του συγκροτήματος Μακρυγιάννη. Οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές, μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τους, αποχώρησαν. Κατά την έφοδο του ΕΛΑΣ στο προαύλιο του στρατοπέδου, απωθήθηκαν απ’ τα πυρά των πολυβόλων κι απ' τα ναρκοπέδια που είχαν τοποθετηθεί στο εσωτερικό του τοίχου, γύρω - γύρω απ' το κεντρικό κτίριο. Το τάγμα των Κορινθίων δεν κατάφερε να εισβάλει στο εσωτερικό του στρατοπέδου των Χωροφυλάκων.

     Την 10η Δεκεμβρίου οι Ελασίτες εξαπέλυσαν ευρεία επίθεση, η οποία απέτυχε μετά την επέμβαση βρετανικών ενισχύσεων. Οι βρετανικές ενισχύσεις αποτελούνταν από τρία άρματα μάχης και δεκαπέντε στρατιώτες.                                           Το Στρατηγείο του ΕΛΑΣ μετά την αποτυχία των επιθέσεων του, αποφάσισε να σταματήσει τις επιθέσεις κατά του Μακρυγιάννη και να υιοθετήσει τη στρατηγική της στενής πολιορκίας. Έτσι ανατίναξαν όλες τις πολυκατοικίες που βρίσκονταν περιμετρικά του συγκροτήματος Μακρυγιάννη, ώστε να μη χρησιμεύουν για τη κάλυψη των δρομολογίων ενίσχυσης του Συντάγματος και προχώρησαν στη διακοπή τροφοδοσίας νερού.

    Την νύκτα της 11ης προς 12η Δεκεμβρίου, μετά από την άφιξη νέων ενισχύσεων, οι Ελασίτες επιχείρησαν νέα αιφνιδιαστική επίθεση . Όμως οι αμυνόμενοι, λόγω του άριστου συστήματος πληροφοριών που διέθεταν, περίμεναν την ενέργεια. Στις 20.00, ένας λόχος με 100 άνδρες προσπάθησε να εισβάλει από το ρήγμα της νότιας περίφραξης, αλλά έπεσε σε νάρκες και τα πυρά των αμυνομένων και αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 50 νεκρούς. Το ίδιο ανεπιτυχής ήταν και η προσπάθεια που έγινε δύο ώρες μετά. Τα μεσάνυχτα, από ρήγμα που δημιούργησαν στην δυτική περίφραξη δύο δυναμιτιστές, προσπάθησαν να διεισδύσουν κρυφά ομάδες Ελασιτών.  Όμως φωτιστικά βλήματα μετέτρεψαν την νύκτα σε μέρα και επέτρεψαν στους χωροφύλακες να κατατροπώσουν τους εισβολείς που είχαν τρομερές απώλειες.

     Στις 12 Δεκεμβρίου, σταμάτησαν οι επιθέσεις. Στην ουσία η Μάχη του Μακρυγιάννη είχε χαθεί για τον ΕΛΑΣ. Το οχυρό, παρά την μικρότερη δύναμή του και τον κατώτερο εξοπλισμό του, άντεξε.

     Η μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη ήταν μια σκληρή και συνεχής μάχη με πολλούς νεκρούς και τραυματίες και από τους δύο αντιμαχόμενους. 33 νεκροί και 120 τραυματίες ήταν ο φόρος αίματος από πλευράς των αγωνιστών του Μακρυγιάννη. Οι Ελασίτες είχαν πολύ μεγαλύτερες απώλειες.                                                                                  

     Παρόλα ταύτα όμως ο ΕΛΑΣ δεν πιστεύει ότι έχει ηττηθεί και το πρωί της  13^ης  Δεκεμβρίου δίνει εντολή να διατηρηθούν οι θέσεις γύρω απ’ τους στρατώνες του Μακρυγιάννη, να ενισχυθεί ο λόφος Φιλοπάππου και να διατηρηθεί κλειστή η λεωφόρος Συγγρού για τους Άγγλους κάνοντας επίσης ανακατανομή των δυνάμεων του

·         Το 1ο τάγμα (Νέα Σμύρνη), με δύναμη 300 ανδρών, Θα παραμείνει στη δυτική πλευρά των στρατώνων.

·         Το 2ο τάγμα (Καλλιθέας), με δύναμη 400 ανδρών, θα παραμείνουν στη μεσημβρινή πλευρά των στρατώνων.

·         Το 3ο τάγμα (Νέα Σφαγεία), με το τάγμα της Κορίνθου, συνολικής δύναμης 500 ανδρών, θα παραμείνουν στην ανατολική περιοχή των στρατώνων, από την οδό Μακρυγιάννη μέχρι και τη λεωφόρο Συγγρού.

·         Ένας λόχος από το τάγμα της Κορίνθου, δύναμης 100 ανδρών μεταφέρεται στο λόφο Φιλοπάππου.

     Στις 15 Δεκέμβρη, οι χωροφύλακες, που ήταν στο παλιό Α’ Σώμα Στρατού, μαζί με τους έγκλειστους στου Μακρυγιάννη, εκτελούν επίθεση εκτός του στρατοπέδου. Τους συνοδεύουν ελαφρές δυνάμεις Άγγλων με προκάλυψη 15 αρμάτων Σέρμαν, υποστήριξη αεροπλάνων, των όλμων και των πολυβόλων της Ακρόπολης. Επιχειρούν ισχυρή αντεπίθεση από την κεντρική πύλη και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ενάντια στο 3ο τάγμα ΕΛΑΣ και τα τμήματα του τάγματος της Κορίνθου, στην ανατολική πλευρά των στρατώνων.

    Παρά τις προσπάθειες των ΕΛΑΣιτών όμως, την 18η Δεκεμβρίου η πολιορκία του συγκροτήματος του Συντάγματος Μακρυγιάννη έληξε. Σημαντικό μέρος της δύναμης του Συντάγματος, σε συνεργασία με βρετανικές δυνάμεις, συμμετείχε στην απώθηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ πέρα από τον Αρδηττό και τη Λεωφόρο Συγγρού, έως και την περιοχή του Φαλήρου. Σε αντίστοιχες επιχειρήσεις συμμετείχε και την 19η Δεκεμβρίου, ανακαταλαμβάνοντας τις συνοικίες του Κουκακίου και του Γαμβέττα και απειλώντας τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ που δρούσαν στην ανατολική πλευρά της Λεωφόρου Συγγρού.

     Το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη έλαβε μέρος αδιάκοπα σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις έως τις αρχές Ιανουαρίου, οπότε και επετεύχθη η πλήρης εκκαθάριση της Αττικής από τον ΕΛΑΣ .

      Οι συγκρούσεις των Κυβερνητικών Δυνάμεων και του ΕΛΑΣ από την 3^η Δεκεμβρίου 1944 μέχρι και την 5^η-6^η Ιανουαρίου 1945 στην πρωτεύουσα κράτησαν 33 ημέρες και καταγράφηκαν στη σύγχρονη ιστορία μας ως                     “Η Μάχη των Αθηνών ”.   

      Επισημαίνεται δε ότι τα Δεκεμβριανά, όπως καταγράφηκαν στη συλλογική μνήμη ως οι μάχες του Δεκεμβρίου 1944, ήταν η μοναδική περίπτωση κατά την οποία σημειώθηκαν πολεμικές συγκρούσεις τέτοιας έκτασης στην ελληνική πρωτεύουσα από δημιουργίας του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1830)^].                    Ήταν επίσης, η μόνη περίπτωση στο Β΄ Π.Π. κατά την οποία συγκρούσθηκαν μεταξύ τους συμμαχικές δυνάμεις (ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και Βρετανοί) .

    Με Βασιλικό Διάταγμα το 1951 απενεμήθη στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Αθηνών "ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ", η υπέρτατη τιμή για τους αγώνες και τις θυσίες.                   Η Πολεμική Σημαία, που είχε στο κέντρο τον Άγιο Γεώργιο.

      Τέλος η νίκη αυτή των κυβερνητικών δυνάμεων συνέβαλε σημαντικά στο να μείνει ελεύθερο το μικρό κομμάτι της Αθήνας, στο οποίο είχαν έδρα η ελληνική κυβέρνηση και οι περισσότερες ξένες αποστολές. Μετά την νίκη αυτή άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το κομμουνιστικό κίνημα .

 

 

*Ο Αλέκος Ι. Βαλάσκας είναι Επισμηναγός ε.α. , π. Πρόεδρος του Λαογραφικού – Ιστορικού Συλλόγου Πολυδρόσου «Η Σουβάλα Παρνασσού» , Εθελοντής Κοιν.Πρόν. / Ε.Ε.Σ. , Μέλος της Σ.Ε. της Δημοτ. Παράταξης «ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΟΙΝΟΝ».

 

 

ΠΗΓΕΣ

 

Βικιπαίδεια : Δεκεμβριανά , Μάχη του Μακρυγιάννη

Σόλων Ν.Γρηγοριάδης :   Τα Φοβερά Ντοκουμέντα  Δεκέμβριος 1944

 Φ. Κ. Βώρου, Ph. D.   Τα Δεκεμβριανά του 1944

Δημήτρη Βαλασίδη Συντ/ρχου ε.α: Σύνταγμα Μακρυγιάννη - Δεκέμβριος 1944:  Το οχυρό που δεν έπεσε